Türküm(!)...
Doğruyum(!)...
Yaralıyım(!)...
anlayabilirmisin bu şarkıyı sahi?
bütün doğumlar felaketle sonuçlandı ruhumda ardınsıra..
Yakardım ellerimi dua etmek yerine, ama...
Şimdi ellerimde kötürüm yetimler var!
Ağızlarında memelerin yerine gözlerim...
rahminde zehir varmış..
yüreğin de felaket kırıntıları.
Anladığımızda sen çoktan...
Nasıl bir tarihten almıştık bu nesli böyle?
sütçü imamlarımız süte su kattıklarından beri tarih ellerimiz de utancımızın turnusol kağıdı.. Şimdi şiirlerime tütün basıyorum kaçak...
ıslak..
dizlerinde ağladığım tüm yaşlı kadınlar unutmuş evlad yetiştirmeyi kahır emzirmekten..
muhtaç olduğum kudret doğunun yedinci oğluyla batıya gitti..
ben eşini kaybetmiş bir göçmen
çıldırmamak için kanatlarımı yaktım
yüreğimde bıraktığın yetimleri büyütürmüyüm bilmem
başka bir baharda görüşürüz
sen omuzlarında öyle kahkahalardan bir genç kız taşırsın yine
ben ülkemi temize çekerim
bir gitsem çekilip dağlar yıkılır üzerine
yine sana küllerini bağışlayan ben olurum..
İnsanlığın yazılır sağ haneme
şeytana borçlu kalırsın
birgün anne olacaksın evlad yerine zi/yan...
Eş yerine k/ahır bulacaksın yastığında
dün yahudilere bile sahip çıktık
tarih yazdı bu tarih seni de yazacak bağıra bağıra utanmayacakmısın?
senin resmi kalbinde
Ben hep türk(!) kalacam...
ben hep doğru(!)..
işte bu yüzden hep yaralı(!)!!!
Ya sen?
K.Kentli... 11.09.2005-güney
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder