Sen:Hep Gelmeyen!

1
kayıp :
ellerimde bir gençlik.
harmanımı taşıdığım dudaklarım kendi geçmişine küfür

sorgularımın ey gece yarıları
karanlık odamın gecelerinde ruhumu soyunduğum
gündüzleri yırtılmış bir atı taşıdığım çarşı suskunlukları
bende onların cevapları
onlarda benim çıkış yolum
arada hayatıma biçilmiş:kapital bir din
neo-iman edenlerinin en parasız kafiriyim

balta ve sap arasındaki "oyun bozan bir söylem"in aynası: dağınıklığım
adam olamadım,gitti;çok uzaklara,ta içimde bir ben kavmi..
adem kalamamış bir çağdan alıpta başını...


2
dil yok söz yok kelimeler yok
oturuş şeklimiz artık ruhumuzun rengi

benim ellerim:
masamın çekmecesine kitlediğim.
geceleri çıkarıp önüme koyduğum.
bana anlatın dediğim...
bana susan ellerim
Avuç içlerimde açılmayan bir kapı
ah Rabbim beni terk mi ettin ?


3
sonra sen...
umudumu bağladığım:sen:hep gelmeyen...
iliştiğim sofra kenarlarında yarım ağzımla öykündüğüm yutkunluk
sen: hep telaşlı
gözbebeklerimin kirvesi!
ayaklarım bir somun ekmek ,böl-
üşürken: adımlarımı döktüğüm kırıntılarıyla yolumu bulduğum
güvercinlerin çocukluğumu atlas diye ellerime kustuğu...


4
sabahları gözlerime hâr üflüyorum
içimde beter bir yanık
ciğerlerimi yakıyorum
is üflüyorum...

hiçbir şey yüzündeki hüznü silemeyecek gözlerimden
bunu böyle bil

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder