Vedalar emzirsin; Ve Dağlar Güllerimizi...

gözlerimden tabutlar kalkıyor
beni bırak...
götür ellerimi
biz yaşadıkça eksildik
yokluklara,olmamışlıklara verenlerdendik
yüreğini ve çığlığını...
delileri bindirir gönderirlermiş ya istasyonlardan
Kurtalan'da koydum ikimizi
şalvar ceplerimize gömdüm gülüşlerimizi
vedalar ağladı bize...
ve dağlar...

(niye vurdular bizi
suçumuz neydi
bu muydu adaletleri?
günah değil mi?)

içinden çıktığımız şehirler
babalar oğullar anneler dile gelsin ki
bize zamanlar karşısında kanama gücü verildi
fakat onlar kendilerine hiç bir ağıdın yetmeyeceğini mi sandılar?
giderken...
suratlarına tükürüp cigerimizi

her ayrılıkta parmaklarını doğrayanlardık biz
parmaklarını ve dudaklarını,ekmek niyetine çorbalara
her ayrılıkta ayaklarını tutuşturanlardık biz
ayaklarını ve parmaklarını, kefalet niyetine suçlara...

seslerine toprak emziren dengebeler
şiirin ve elemin anneleri
emeğin ve kanaviçelerin kız kardeşleri!

Bitmez bizdeki ızdırap
döner sesimiz türkülere
sizler evlat doğurursunuz
bizler evlatlarınıza kör bir tarih
ah kanımı kaza kaza edindiğim umran
tabutlardan gözlerim kalkıyor...

beni götür...
bırak ellerimi...
vedalar emzirsin ve dağlar, güllerimizi...

K.Kentli...
2008 04:30